Xar tut- İnsan həyatının üç stadiyasının simvoludur. Belə ki,əvvəlcə ağ rəngdə olan tut günahsız körpəliyin, qırmızı rəng olan dövrü enerjili, qaynar gəncliyi, qara olan vaxtı isə qocalığı və ölümü simvolizə edir. Qədim Misirdə Xar tut həyat ağacının simvolu idi və Sikomora adlanırdı. Xar Tut/Sikomora müqəddəs ağac hesab edilirdi və Hathorun, Gök/Göy tanrıçası Nutun təcəssümü hesab edilirdi. Sikomora Günəş kultu ilə bağlıdır. “Ölülər kitabı”na görə Günəş şərqdən iki Sikomora ağacının arasından keçərək yüksəlir. Ölənlərin ruhu quş görkəmində həyat meyvələri ilə dolu olan Sikomora ağacının üzərinə enir və kimə bu qismət olursa o, tanrılaşır. Ölən adama böyük bir sirr agah olur – O, Ra –dan yaranıb. Xar Tut/Sikomora ağacı altında “kürən pişik“ görkəmində olan Ra tanrısının, ilanın başını kəsməsi təsviri vardır. Şumerlərdə də Qara tut müqəddəs hesab edilirdi. Şumerlər “Xar Tuta/Qara tuta”, “Qara Kişkanu” deyirdilər.Onlara görə“Qara Kişkanu Eriduda yaranmışdı, təmiz yerdə becərilmişdi, meyvələri isə lazurdan da parlaq və saf idi...” Çin mifologiyasında da “Xar tut/Qara tut “həyat ağacı”nın rəmzidir. Həm də məhşur Çin ipəyi Tut ağacının yarpaqları ilə bəslənən barama qurdundan alınırdı. Bəs nə üçün qədimdən bu ağacı tanıyan və müqəddəs hesab edən Çinlilər ona “Fusan”, Ruslar “Şelkovisa və ya Tut”, Bolqarlar “Çernisa”, Şumerlər “Kişanu” və s. deyir? Bizim əcdadlarımız isə “Hor”un xanımı olan “Hathor”un yerdəki təcəssümü hesab edilən Sikomoranı məhz “Xar Tut ”adlandırıb? Xar Tut, Xarqa, Xarı bülbül çiçəyinin adındakı “Xar” söz kökü günəşlə “Hor”tanrısı ilə bağlıdır. “Xur” Yaqnob, Osetin, “Hvar” Skif/Quz, “Xaro/Hora/Hare”Yeni Qvineyada, “Harei”Avstraliyada günəş, Xors Slavyanlarda “Günəş işığı”tanrısı deməkdir. Qədim Misirdə Saxmetin oğlunun adı Tutu idi. Tutu; günəş rəmzi olan şir simalı təsvir edilirdi. Tutu insanları qara qüvvələrdən, demonlardan qoruyar və onaların ömrünü uzadardı. Yapon mifologiyasında isə Tutu pis yuxuları yeyərək insanları qoruyan xeyirxaq ruhdur.
F.Rüstəmova. “Hor sivilizasiyası və onun günümüzdə izləri”kitabından.