Türk mifologiyasında Yer-Su ruhları.
Bu inanca görə Yer-Su ruhları torpaq ana Ötügənə bağlı olan təbiət ruhlarıdır. Bəzən bir ağacın, qayanın, dağın, gölün və hətta bir ölkənin ruhu hesab olunurlar. Yer-Sulara hörmət əsasdır. Bir meşəyə girəndə diqqətlə hərəkət edilir, uca səslə danışmaq olmaz, budaqlar qırılmaz. əgər insan təbiətdən bir şey aldısa, bu təbiət ruhlarının icazəsilə olmalıdır. Bu səbəbdən insanlar Yer-Sulara şükr edərlər.
Əski türk mifologiyasında Yer-Suların xüsusi rolu vardır. “Köç” dastanında Yer-Suların “kööç, kööç” deyə səsləri eşidilir. Bununla həmin ruhlar türkləri cəzalandırırlar. Eyni zamanda qaydaları pozulduğu zaman təbiətdən gələn bərəkətin azalacağına inanılırdı. Türklər Yer-Su rularını atalarının unudulmuş ruhları olduğuna, onların adlarını yada saldıqda ailələrini qoruduğuna, dəstəklədiyinə inam bəsləyirdilər.