Türklərdə piyada yerimək ayıb sayılırdı. Kiçikdən böyüyə hər həs atlı idi, uşaqlar ilk öncə ata minər, sonra yeriməyi öyrənərdilər. Türk atla bərabər böyüyüb başa çatardı, bütün həyatı boyu onu müşayiət edər, hətta məzara birlikdə basdırılardılar. Dastanlarda qəhrəmanların adı atları ilə birlikdə çəkilər. Bu atlar əfsanələşmiş varlıqlara çevrilər, yaralanan qəhrəmanın yanından ayrılmazlar. Igidlər atları ilə birgə doğular və ölərlər. Cihadın simvolu olan at türk ədəbiyyatında, folklorunda önəmli bir motivdir. Türk dastanlarında Tulpar adı ilə tanınan, uçma qabiliyyətinə malik at vardır. Inanclara görə bu atın qanadlarını heç kəs görə bilməz. Ş.MƏSTƏLİLİ[/b][b]