Qədimdə əcdadlarımız, oğuz türkləri müalicə məqsədi ilə bir sıra yabanı bitkilərdən istifadə etmişlər. Türk dilində dərmanın qədim adlarından biri “ota” idi. Bu söz ot sözündən götürülmüşdü. Təbiblərə isə “otaçı”, yəni otçu deyərdilər.
Azərbaycan türkləri bitkiləri ilahiləşdirmişlər. Dilə və ali tanrı Tenqri xanın xanımı hesab edilən Öləng adlı su kultu tan-rıçası olmuşdur. Öləng həkimlərin, hamilə qadınların və körpələrin himayədarı sayılırdı. Yazın əvvəlində tanrıçanın şərəfinə bayram keçirilərdi, yovşan və müxtəlif şəfaverici bitkilər yandırılardı. Qədimdə belə bir inanc olmuşdur ki, körpənin ru-hu hansısa bir bitkinin və ya çiçəyin içərisindən doğulur, yaranır, daha sonra isə ananın bətninə keçir.
Epos qəhrəmanı, şaman, şəfaçı olan Dədə Qorqud miflərin birində öz doğumu haqında belə söyləyir:
“Mən çiçəkdən yarandım, anamın bətninə düşdüm, ala-gözlü div qadından (diva -əfsanəvi fövqəltəbii varlıq) doğuldum”.

Müəllif: Firəngiz Rüstəmova
"FOLK VƏ YA XALQ TƏBABƏTİ" kitabından