Karlık- Altay mifologiyasında Suylaya yardım edən ruhdur. Suyla- insanın qoruyucu ruhu, şamanı yuxarı və aşağı aləmlərə səyahət zamanı müşayiət edən ruhdur. Onu at gözlü quş formasında təsvir ediblər. Qamlama zamanı şamanın önündə gedərmiş və hər şeyi ona deyərmiş, eyni zamanda qurban mərasimində də iştirak edərmiş. Duman onun simvoludur. Karlik isə Təbiətin şüursuz, amoral qüvvələridir. Qədim Misirdə “Bes”adlanırdı. Karliklərlə assosiasiya olunur. İnduizmdə Karliklər Şivanın ayağı altında, Yaponlarda isə çay tanrısı çirkin karlik simalı təsvir edilir. Karluk- Duman, buğ, buxar tanrısıdır və Tanrı Ülgənə onun şərəfinə verilmiş qurbanların ruhlarını yetirir. Qurbanlıqdan çıxan buğ- buxar onun gəldiyini bildirir. Karluka xoş gəlsin deyə qədimdə yanan ocağa su səpib buxar çıxararlarmış. “Kar” sözü qədim türklərdə həm də “Görmək” mənasında işlədilib. Məsələn, hansısa izləmək istədiyin, hərəkətdə olan bir obyekti gördükdə, onu “qaraladım” da deyilir. Və ya göz yaxşı görməyəndə görməsini itirib demək əvəzinə “Qarov/Qaroy” olub da deyərdilər. Göktürkcə “KARAK” sözü: 1- Kara/Qara/Ak/Ağ 2- Gözbəbəyi 3- Baxış, nəzər, Karakçi sözü isə “Gözləmçi/baxıcı/bakıcı” deməkdir.
F. Rüstəmova”Hor sivilizasiyası və onun günümüzdə izləri”kitabından.