Ürək astması
Ürək astması xəstələrdə təngnəfəslik, sürətlənmiş tənəffüslə müşayiət olunan, dözülməz boğulma ilə xarakterizə olunur. Xəstə uzana bilmir, özünə raharlıq gətirən oturaq vəziyyətdə dayanır. Belə vəziyyətdə sağ mədəciyə qanın axını zəifləyir. Onun atımı artır. Nəticədə kapilyarlarda təzyiq müəyyən qədər azalır, ağciyər toxumasında ödem azalır, ağciyərin ventilyasiyası yaxşılaşır. Xəstənin dəri örtüyü nəm və sianozlu olur, ürəyə qulaq asan zaman zəifləmiş tənəffüs eşidilir.
Perkusiyada ürəyin nisbi kütlüyünün sərhəddi nisbətən sola böyüyür ki, bu da sol mədəciyin dilatasiyası hesabına baş verir.
Ürək astması zamanı ürək tonları karlaşır,nəbzin sayı bir dəqiqədə 100-110 vurğuya qədər artır. Auskultasiyada ağciyərlərdə zəifləmiş vezikulyar tənəffüs fonunda az miqdarda kiçik qabarcıqlı yaş xırıltılar eşidilir. Bu xırıltılar çox zaman ağciyərlərin aşağı şöbələrində eşidilir. Ürəyin zirvəsində çox zaman protodiastolik çapma ritmi təyin edilir.
Bu xəstəlikdə arterial təzyiq azalmağa meyilli olur.