Qor – atəşdən qopan kiçik bir hissədir ki, o özü yenidən atəşə çevrilir. Göktürkcədə “Kor”öz, maya, əsil, atəş parçası, “Korba”isə filiz deməkdir. Qor/Kor əfsanələrdə qəhrəmanın anası və ya ona güc verən qoruyucu ruh olaraq tanınır. Koroğlu adının “Qoroğlu”/“Goroğlu” olaraq söyləndiyi bəzi şivələrdə bu adın Qor/Kor kökündən qaynaqlanması və qəhrəmanın göydən işıq şəklində yer üzünə düşməsi önəmlidir. Bir başqa rəvayətdə Koroğlunun anası göydən düşən bir işıqdan hamilə qalır. Sümer mifologiyasında yeraltı dünyasının adı Kur olaraq keçər. Koroğlunun, diri -diri gömüldüyü məzarda doğum baş vermiş bir qadının oğlu olaraq anladılması, ayrıca Dədə Qorqud adının etimologiyası da bu mənada diqqət çəkicidir. Mifoloji bir motiv olaraq “Horasan” şəhərinin adı “Hor” ve “Asan” sözlərinin birləşimindən yaranıb. Dolayısıyla “Yüksələn Hor/Kor” və ya “Asılı Hor/Kor” deməkdir. Əski Türk inancında Horah canlıların gözlərində olan bir güç və ya enerjidir. Gözdəki güc bir növ atəş olaraq qəbul edilir. ”Qor/Kor/Gor”atəşlə, odla, istiliklə bağlı kəlmədir, Qor-Hor, “Hr”/“Hor”... Qarsalanmaq isə günəş altında və ya alovdan yaranan səthi yanıqlardır. Dilimizdə ocağın zəif, amma sakit yanması var, alovsuz oda “korun – korun yanmaq“deyilir. Oori - Yoruba dilində isti deməkdir. Qor/Hor, “Hr”/“Hor”eyni kökənlidir.“Qoramaq”, yəni yanmaq kimi anlamı vardır. (“Hor sivilizasiyası və onun günümüzdə izləri” kitabından)
F. Rüstəmova