İpək motivi bədii incəsənətdə, folklorda və məişətdə də öz geniş əksini tapmışdır.
Azərbaycanda ipək yaylıqlar, paltarlar, örtülərlə, ipək xalçalarla yanaşı bədii incəsənətin bir növü olan, rəgarəng ipək saplarla işlənmiş bədii tikmə sənəti də geniş yayılmışdır.
Ç. Bayramoğlu yazır:
“Müxtəlif vaxtlarda bu yerlərdə olmuş çoxsaylı tacirlər, səyyahlar və diplomatlar Azərbaycanda sənətkarlığın inkişafı haqqında çoxlu maraqlı faktlardan söz açırlar. İtalyan səyyahı Marko Polo (XIII yüzil) Şamaxıda və Bərdədə yerli ipək məmulatlarının gözəlliyini qeyd edir. İngilis səyyahı - tacir Antoni Cenkinson (XVI yüzil) yay iqamətgahının dəbdəbəsini təsvir edərkən yazır ki, kral ipək və qızıl işləməli zəngin çadırda əyləşmişdi, onun geyimi mirvari və zəngin daş-qaşlarla işlənmişdi”.
Prof. Sədnik Paşa Pirsultanlı yazır ki, Kumıklarda ilk dəfə olaraq qopuz çalğı alətinə rast gəldim. Onlar qopuzu ağac qopuz adlandırırlar. Qopuzun ipək-barama telindən ibarət iki teli vardır.
Bayatıları ipəksaplı qopuzun müşayəti ilə oxuyurlar və çox maraqlıdır ki, kumıklar və noqaylar bayatıya sarım deyirlər:
Gövde uçur göverçin,
Yere düşür den için.
Men sevirem sen için,
Sen sevirsen kim için.
***
Əzizim, al üzünə,
İpək al sal üzünə.
Gəlləm səni görməyə,
Baxıram lal üzünə.
Müəllif: Firəngiz Rüstəmova
"FOLK VƏ YA XALQ TƏBABƏTİ" kitabından