Karanço - Hindularda Çako ərazisində mifik qırğı quşudur. Bu mifik quşlar insanları adamyeyən quşlardan qoruyar və onlara od gətirərmiş. Sonradan xristianlığın təsiri altında bu quş baş tanrıya çevrildi. Türklərdə Padşah, Hökmdar və Sultanlara “Hünkar” da deyərdilər. Hünkar/Sonxor/Sünkar sözləri bir - birindən yaranmış ola bilərdi. Axı Tanrı və Çar, Hökmdar olan Hor; Şahin/ Qırğı başlı təsvir edilərdi. Qədim Misir mətnlərində yazılır:”Amon – Ra İlahi bir Qırğıdır! Parlaq qanadları var! Qanadlarını çalaraq səmadakı yolunu işıqlandırır”. Həm də ən iti görməyə malik olan, günəşə gözlərini qırpmadan baxa bilən Qırğı/Şahin; 1 saatda 322 km. sürətlə uça bilir. Günəşin, Doğunun rəmzi olan Qırğı/Şahin/Doğan; Oğuzlar arasında da çox yayğın olub və hər bir soyun və boyun öz onqonu, yəni totemi olub. Həm Fəzlullah Rəşidəddin, həm də Əbülqazi göstərmişlər. Onlara istinad edən Bahəddin Ögəl həmin onqonları boy və soylar üzrə aşağıdakı kimi sıralamşdır: Gün Xan: simvolu Ağ Şahin, Ay Xan: simvolu Qartal, Ulduz Xan: simvolu Tauşancıl, Qayı - Ağ Şahin/Şunqar (Şunqar), Bayat - Ağ Şahin/Bayquş (Üği) Alkaravlı - Ağ Şahin/Siçantutan qırğı (Köykenek). Qara-uyli; Ağ Şahin/Çalağan (Göbek-sarı). Yazır; Qartal/Bildirçin çalan qırğı (Torumtay). Dökər; Qartal/ Çalağan (Köçken). Dodurğa; Qartal/Qırmızı qırğı (Kızıl-qarçağay). Yaparlı-Qartal/Qırğı (Kirğu). Avşar; Dovşancıl/Ağ-şahin (cere-laçin). Qızıq; Dovşancıl/Sar (Sarıca). Bekdili; Dovşancıl/Laçın (Bihri). Qırqın; Dovşancıl/Suberkutu (Subürkütü). Bayındır- Şunqar/Şahin (Şahin). Beçenə; Şunqar/Ala şahin (Ala-toğanaq). Çavuldur; Şunqar/Qartal (Buğdaynık). Çəbni; Şunqar/Huma (Humay). Salur; Üği/Berkut (Bürküt). Alayuntlı; Üği/Gərgincək (Yağılbay). Ürəgir; Üği/Qırğı (Bayqu). İqdır; Gərgincək/Qırğı(Karçiğay). “Kar” sözü qədim türklərdə həm də “Görmək” mənasında işlədilib. Məsələn, hansısa izləmək istədiyin, hərəkətdə bir obyekti gördükdə, onu “qaraladım” da deyilir. Və ya göz yaxşı görməyəndə görməsini itirib, əvəzinə “Qarov-Qaroy” olub da deyərdilər. Hor- “Kar/Gör/Kor”. Qafqaz xalqlarında “Onkor” şəxs adı vardır və mənası “batıq gözlü” deməkdir. Bəlkə ona görə hər zaman ən yüksəklikdə uçan, ən uca dağ zirvələrində yaşayan, ən iti görməyə sahib olan və “Hor –Qor” tanrısının simvolu Qartal-Kartal da “Qar/Kar/Qor/Kor” söz kökü ilə başlayır? Peyğəmbər İezekilin kitabında yazılıb: “üzlərinin bənzəyişi isə; onlarda insan üzü, sağda dördünün aslan üzü, solda dördünün öküz üzü, dördünün de kartal üzü vardı-1:10”
“Hor sivilizasiyası və onun günümüzdə izləri”. F. Rüstəmova