XX əsrin ortalarında aloyenin müalicəvi xüsusiyyətləri elmə məlum oldu və yanıqların, kəsiklərin müalicəsində, hətta ağrıkəsici vasitə kimi istifadə edilməyə başladı.
Dini-mifoloji və ritual ənənələrində sərxoşedici içkilərdən istifadə edilir. Bu içki həm də mifoloji personajların vacib atri-butlarından biri sayılır. Belə içkilərdən biri də Meksikada Aloye bitkisinin şirəsindan hazırlanırdı (Afrikada belə içkilər palma şirəsindən, Amerika hinduları qarğıdalıdan, Asiya ölkələri üzüm şirəsindən, Avropa ölkələrində isə arpadan və digər dənli bitkilərdən hazırlanır).
1930-cu illərdə akademik, həkim-oftalmoloq V.P.Filatov tərəfindən bioloji stimulyasiya kəşf edilib və həmin bioloji aktiv maddələrə “Biogen stimulyator” adı verilib. Akademik Filatov deyirdi ki, aloye yarpaqlarını 20-25 gün +4 dərəcə C-də saxlayarkən onda elə birləşmələr yaranır ki, hüceyrələrin və ümumiyyətlə, orqanizmin müqavimətini artırır. Aloyenin müalicəvi xüsusiyyətlərini araşdıran Akademik Filatov təyin etdi ki, bu bitki həm də biogen stimulyatordur və immuniteti yüksəldə bilir, soyuqdəyməni sağaldır, göz, mədə, burun-boğaz xəstəliklərinin sağalmasına yardım edir. Aloye bitkisi və ümumiyyətlə, biogen stimulyatorlar tibbdə dərman preparatı kimi qəbul edilmişdir. Biogen stimulyatorlar orqanizmin qoruyucu funksiyalarını və toxumaların reparativ xüsusiyyətlərini artırır. Əsasən dəri köçürmələrində və göz xəstəliklərində daha əhəmiyyətli təsirə malikdir.
Mərkəzi və Cənubi Amerikada bu müalicəvi və magik qüvvəyə malik olan Aloye bitkisinin quru yarpağını cadugərlər boyunlarından asardılar. Müalicəvi rituallar zamanı isə bitkinin gövdəsindən və köklərindən alınmış məlhəmi xəstənin boynuna bağlayardılar və inanılırdı ki, xəstəlik törədən ziyanverici ruhları aloyenin magik gücü və cadugərin sehirli gücü birlikdə onları öldürür.

Müəllif: Firəngiz Rüstəmova
"TƏBABƏT VƏ MİFOLOGİYA: GÖRÜNƏN VƏ GÖRÜNMƏYƏN ƏLAQƏLƏR" kitabından