Dəfnə latın d. Laurus adlanır və dəfnəkimilər fəsiləsinə aid olan həmişəyaşıl ağacdır. Bu qutlu ağac haqqında müxtəlif miflər və söyləncələr mövcuddur.
Məsələn: Qədim Romada müharibədə qələbə çalan sərkərdə, əsgərlərin müşayiəti ilə Yupiterin heykəlində olduğu kimi üzünü qırmızı boyayaraq Qələbə və müharibə tanrısı Yupiterin Kapitolidəki məbədinə gələrək tanrının ayaqları altına Lavr/Dəfnə budağından hazırlanmış çələng qoyardı.
Dəfnə ağacı Apollon kultu ilə bağlıdır (məsələn: Palıd ağacı Zeus ilə, Herakl Qovaq ilə və s.)
Dafna/Dəfnə/Lavr, Yunan mifologiyasında nimfadır, Yer tanrıçası Geya ilə Çay tanrısı Peneyin qızıdır. Apollon və Dəfnənin sevgi tarixi Ovidiy tərəfindən söylənmişdir.
Delfidə qaliblərə dəfnə çələngi verilərdı (Paus. VIII 48, 2). Kallimax isə Delosdakı müqəddəs dəfnə ağacını xatırladır (Hymn. II 1). Həmin ağacdan Homerin himnində də söz edilir (II 215). Fivdə defneforiya bayramında insanlar əllərində dəfnə budaqları aparardı.
Səmalar feyası/pərisi dəfnə ağacında hamilə qalır və oğlan uşağı doğur.
Qədim, yaşlı ağacların magik qüvvələri haqqında (insanla-ra xoşbəxtlik gətirməsi və xəstəliklərdən hifz etməsi) bir sıra miflər söylənilir ki, o ağaclardan biri də Dəfnə/Lavr ağacıdır.
Poeziyanın simvolu da Dəfnə budağından hazırlanmış çələngdir. İtaliya incəsənətində poeziya üzəri ulduzlarla bəzədilmiş mavi paltarlı, başı qanadlı, əlində Dəfnə budağı və arfa tutmuş qadın obrazında təsvir edilib, qarşısında isə qu quşu dayanıb.

Müəllif: Firəngiz Rüstəmova
"TƏBABƏT VƏ MİFOLOGİYA: GÖRÜNƏN VƏ GÖRÜNMƏYƏN ƏLAQƏLƏR" kitabından