Qədim Misirdə tibbi praktika o dərəcədə inkişaf etmişdi ki, Qərb dünyası Roma imperiyası çökdükdən yüz illər sonra belə həmin səviyyəyə çata bilməmişdi. Məhz Qədim Misir tibbi Qədim Yunan və Roma həkimləri üçün bilik mənbəyi olmuşdur. Misirlilər xəstəliyi farmasevtik (əczaçılıq) vasitələr, massaj, aromaterapiya ilə sağaltmağın mümkünlüyünü və pasiyentlərin müalicəsində təmizliyin vacib şərt olmasını bilirdilər. Xəstəliyin mənbəyinin infeksion mənşəli ola bilməsi teoriyası-nəzəriyyəsi (bakteriyalar) XIX əsrdə mikroskoplar kəşf edildikdən sonra təsdiq olundu. Bu nəzəriyyə L.Paster tərəfin-dən irəli sürülmüş və Britaniya cərrahı C.Liste tərəfindən təsdiq edilmişdir.
Daha əvvəllər isə macar həkimi İ.Zemmelvays XIX əsr-də elan etmişdi ki, həkim xəstəyə baxmazdan və cərrahi əməliyyatdan öncə əllərini yuyarsa ölüm faizi nəzərə çarpacaq dərəcədə azala bilər. Qədim Misirdə tibbi prosedurlardan sonra baş verən ölüm faizi xristianlıq erası zamanındakı istənilən Avropa xəstəxanasından daha az idi. Qədim Misirdə kahinlər bəzi mənşəyi məlum olmayan xəstəlikləri dualarla və sehirlər-lə müalicə etməyə çalışırdılar. Adətən onlar belə xəstəliklərin səbəbini günahlarda və qara qüvvərin hücumunda görürdülər. Eramızdan 1200 il əvvəl yazılmış papiruslardan məlum olur ki, xərçəng xəstəliyini yüngülləşdirmək üçün marixuana təyin edərdilər. Misirlilər çiçək, dizenteriya, qarın yatalağı, sarılıq, bronxit, gözdə olan infeksion, artrit, ürək-damar kimi xəstəliklərdən xəbərdar idilər.
Həkimlərin himayədarı-tanrıça Sehmetin barelyefi və aşağıda isə ilk həkim İmhotepin heykəli.
Bu onu sübut edir ki, Qədim Misirdə həm qadınlar həm də kişilər şəfaçı ola bilərdilər.
İmhotep dünyanın ilk həkimi hesab edilir. E.ə.1570- 1569 illərdə yazılmış digər bir papirus üzərində isə kontrasep-siya və və hamiləlik testləri haqqında yazılar, məlumatlar vardır.

Müəllif: Firəngiz Rüstəmova
"FOLK VƏ YA XALQ TƏBABƏTİ" kitabından